नावडे जें चित्ता...

नावडे जें चित्ता । तें चि होसी पुरविता ।।
का रे पुरविली पाठी । माझी केली जीवेसाटी ।। ध्रु ।।
न करावा संग । वाटे दुरावावें जग ।।
सेवावा एकांत । वाटे न बोलावी मात ।।
जन धन तन । वाटे लेखावे वमन ।
तुका म्हणे सत्ता । हातीं तुझ्या पंढरिनाथा ।।

जाणोनि अंतर । टाळिसील करकर ।।
तुज लागली हे खोडी । पांडुरगा बहु कुडी ।।
उठविसी दारी । धरणें एखादिया परी ।।
तुका म्हणे पाये । कैसे सोडीन ते पाहें ।।

नाही विचारीत । मेघ हागनदारी सेंत ।।
नये पाहो त्याचा अंत । ठेवी कारणापे चित्त ।।
वर्जीत गंगा । नाही उत्तम अघम जगा ।।
तुका म्हणे मळ । नाही अग्नीसी विटाळ ।।